از لحظه اول مرگ یك زرتشتی تا یكسال بعد

نویسنده: جمشید کیومرثی

به مجرد فوت یكی از اعضای خانواده اطلاع دادن آن به انجمن زرتشتیان تهران و یا راننده آمبولانسی است كه مسئول حمل جسد به گورستان زرتشتیان ،‌معروف به قصر فیروزه واقع در شرقی ترین بخش تهران است

پس از آنكه راننده در جریان فوت شخص قرار می‌گیرد . بقیه امور به طور مرسوم توسط خویشاوندان و نزدیكان انجام می شود. اعضای نزدیك خانواده نیز به مجرد اطلاع یافتن از خبر ، ضمن آنكه آن را تلفنی به دیگران خبر می دهد به سرعت به خانه صاحب عزا می روند

معمولاً‌ افراد فامیل در خانة درگذشته جمع می شوند .لوازم پذیرایی تنها یك لیوان چای است از انواع شیرینی‌ها هم خبری نیست .فقط نوعی شیرینی كاكائویی تعارف می‌كند. زنها معمولاً‌دور زن داغ دیده جمع می‌شوند و او را دلداری می‌دهند. اغلب سعی بر آن است كه از شیون و زاری بیش از حد پرهیز شود

تعداد مردم كه زیاد می‌شود بقیه در جلوی در خانه در خیابان می ایستند و تا وقتی كه اتوبوس برای انتقال مردم به آرامگاه برسد در همان بیرون خانه می‌ایستند و با یكدیگر به گفتگو می‌پردازند. در همانجا توسط نزدیكان در اولین فرصت وقتی برای انجام آیین پرسه كه باید در سالن ایرج و یا سالن كوچك تری در ماركار تهران پارس انجام شود با هماهنگی مسئول سالن پذیرایی انجمن زرتشتیان تهران تعیین می شود و بلافاصله آگهی پرسه آماده می‌شود. این آگهی معمولا در روزنامه اطلاعات چاپ می شود. اسامی فامیل هم در پایین این آگهی درج می شود. سفارش دادن تاج گلی كه هم بر روی آمبولانس حمل كننده جسد بسته می شود و هم به جلوی اتوبوس حامل مردمی كه به تشییع جنازه می روند ، به سرعت انجام می شود

نكته مهم این است كه جنازه را كه زرتشتیان اصطلاحاً به آن لفظ «ورون » اطلاق می‌كنند را فقط می توان تا یكی دو ساعت پیش از غروب آفتاب به خاك سپرد تازه موقع نیمروز هم از دفن آن خودداری می شود. بنابراین فرصت بسیار اندك است و معمولاً اگر در همان روز فرصت دفن پیدا نشود و یا مخصوصا ً‌بخواهند فرصت بیشتری به نزدیكانی كه در شهرستان ها یا حتی خارج از كشور هستند بدهند تا بتوانند در مراسم تشییع جنازه شركت كنند، جسد را در سرد خانه‌ای كه به همین منظور در آرامگاه قصر فیروزه وجود دارد می‌گذارند. موقع تشییع جنازه معمولاً‌ساعت نه یا ده صبح است و یا ساعت 13 یا 14 كه توسط خویشاوندان تلفنی به دیگران اطلاع داده می شود

معمولاً‌در اكثر این مراسم یك اتوبوس یا مینی بوس در خانه صاحب عزا و اتوبوس یا مینی بوس دیگری در مقابل آدریان تهران (‌یا معبد) واقع در خیابان میرزا كوچك خان برای حمل مردم مستقر می شود . چون راه تا آرامگاه دور است معمولاً‌ آنهایی كه می خواهند به تشییع جنازه بروند به در خانه متوفی و یا آدریان تهران می‌روند تا از آنجا توسط اتوبوس یا مینی بوس كه بوسیله خانواده متوفی كرایه شده است و یا با اتوموبیل شخصی به آرامگاه رهسپار ‌شوند. معمولاً جمعیت بیشتری برای افراد سرشناس و ثروتمند به تشییع جنازه می روند. اما آنهایی كه خانواده كوچك تری دارند و یا در مراسم كفن و دفن دیگران خیلی كم شركت كرده‌اند از تشییع كنندگان كمتری برخوردار خواهند بود

معمولاً نزدیك ترین فرد به متوفی كنار دست راننده آمبولانس می نشیند و بقیه با اتوموبیل شخصی یا اتوبوس عازم میشوند. اما تعدادی هم در خانه می مانند تا غذای ظهر را كه چیزی به جز عدس پلوی بدون گوشت، تخم مرغ و سیب زمین آب پز شده و برش داده شده ، سبزی ، ماست ، پنیر ، حلوای برنج و حلوای شكر و نان و سیروگ و سبزی نیست ، آماده كنند

ادامه دارد